Chór Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu Cantores Ecclesiae Radomiensis (funkcjonujący pod tą nazwą od 8 listopada 2000 r.) jest grupą alumnów, którzy poprzez śpiew i grę na organach pragną zatroszczyć się o piękno liturgii i nabożeństw sprawowanych w ramach życia seminaryjnego i diecezjalnego.

Zasadniczą misję naszego chóru w obrazowych słowach przedstawił niegdyś ks. prał. Henryk Ćwiek – wieloletni wykładowca muzyki i śpiewu kościelnego oraz opiekun zespołu – w czasie homilii wygłoszonej w kaplicy seminaryjnej 22 listopada 2001 r.:

„Dziś nasze uszy pełne są warkotu motorów, ulicznego zgiełku a ciągłe spory, kłótnie, narzekania, żale, to właśnie – mówiąc językiem muzyki – »mikstura« tworząca przykre i gorzkie składniki codzienności. Melodia pobożnych pieśni może zaś wnosić w życie człowieka wiele pokoju i radości. Piękno muzyki kościelnej, dobry i zgodny śpiew, zdolne są uciszyć ludzkie, roztrzęsione, rozkołatane serca, zdolne są oderwać ludzką duszę od ziemi i wznieść ją ku Bogu”.

Celem chóru seminaryjnego jest zatem oddawanie czci i chwały Bogu poprzez śpiew i zaangażowanie chórzystów w codzienną pracę na rzecz wspólnoty i diecezji oraz pomaganie w trudnym zadaniu uświęcania człowieka. W wymiarze zewnętrznym przejawia się to przede wszystkim przez udział w różnych uroczystościach kościelnych i świeckich. Bycie chórzystą to jednak coś więcej niż „okazjonalne koncertowanie”. To także ciężka praca nad sobą, kształtująca charakter, pomagająca człowiekowi poznać siebie i swoje ograniczenia. To liczne próby, nauka nowych pieśni, zarówno wspólnie w auli jak i w zaciszu swojego pokoju. Niełatwa praca, ale zawsze przynosząca wiele radości i satysfakcji.

Obok chóru istnieje także mniejszy zespół, tzw. Schola gregoriana, która pomaga podtrzymywać śpiew w czasie Mszy świętych sprawowanych w języku łacińskim.

Historia chóru

Sandomierz

Powstanie radomskiego chóru seminaryjnego łączy się bezpośrednio z historią Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu i przemianami terytorialnymi związanymi z reformą administracyjną Kościoła w Polsce w latach dziewięćdziesiątych XX wieku.

Do sandomierskiego chóru seminaryjnego, nazywanego przez alumnów popularnie „Mazowszem” (zapewne na cześć słynnego chóru o tej samej nazwie), należało w 1980 r. ponad 50 alumnów. Wśród nich znajdowali się liczni profesorowie i obecni przełożeni radomskiego saminarium, a także wielu znanych nam dobrze proboszczów i wikariuszy (m.in. ks. prof. Marek Chmielewski – dziekan Wydziału Teologii KUL, ks. prof. Stanisław Łabendowicz, ks. prof. Ignacy Bokwa, ks. prof. Marek Jagodziński – nasi wieloletni wykładowcy, ks. Artur Hejda – dawny ekonom seminaryjny, proboszcz parafii w Białobrzegach czy chociażby ks. Krzysztof Ćwiek – proboszcz katedry radomskiej, rodzony brat ks. prał. Henryka Ćwieka – ówczesnego prefekta w Sandomierzu i aktualnego opiekuna chóru). W późniejszym czasie do tego grona dołączyli także: ks. rektor Jarosław Wojtkun – jako organista, nasi wykładowcy, np. ks. wicerektor Piotr Turzyński, ks. prof. Zbigniew Niemirski, ks. prof. Daniel Swend, a także ks. Andrzej Zarzycki – student muzykologii na Wydziale Teologii KUL.

Chór sandomierski uświetnił wiele ważnych dla kościoła diecezjalnego wydarzeń, jak chociażby obchody tysiąclecia chrześcijańskiego Sandomierza (październik 1980 r.), pogrzeb bp. Piotra Gołębiowskiego (4–5 listopada 1980 r.), powitanie nowego pasterza sandomierskiego bp. Edwarda Materskiego (9 kwietnia 1981 r.), Mszę żałobną za zmarłego prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego (4 czerwca 1981 r.), jubileusz pięćsetlecia pobytu św. Kazimierza w Radomiu (3 października 1981 r.) czy też przeniesienie relikwii bł. Salomei do Zawichostu (15 listopada 1981 r.) i święcenia biskupie bp. Adama Odzimka (12 maja 1985 r.). Do stałego planu chóru należały koncerty kolęd, z którymi alumni odwiedzili wiele parafii w diecezji i poza nią (m.in. Sandomierz, Radom, Samborzec, Zawichost, Białobrzegi, Gierczyce, Kunów, Magnuszew, Mniszew, Jedlińsk, Ciepielów, Pionki, Policzną a nawet tatrzańskie Szaflary), przeróżne akademie (3 maja ku czci Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, corocznie na początku marca ku czci św. Tomasza z Akwinu oraz oczywiście pod koniec listopada we wspomnienie św. Cecylii – patronki śpiewu kościelnego), a także uroczystości związane z życiem seminaryjnym, takie jak: posługi, święcenia kapłańskie, jubileusze kapłańskie, inauguracja i zakończenie roku akademickiego.

Radom

Wraz z wzniesieniem nowego gmachu seminaryjnego w Radomiu wydzielił się także nowy chór seminaryjny, od samego początku swej działalności zaangażowany w liczne uroczystości diecezjalne. Najważniejszym momentem w historii naszego radomskiego chóru seminaryjnego, liczącego wówczas aż 74 osoby, była wizyta papieża Jana Pawła II w Radomiu, która odbyła się 4 czerwca 1991 r. W kronice chóru znajdujemy taką wzmiankę dotyczącą tego wydarzenia:

„Chór alumnów przygotowany i prowadzony przez ks. kan. Wojciecha Szarego wyśpiewał swój repertuar dopiero w auli im. Jana Pawła II, w czasie spotkania z klerykami i poświęcenia seminarium. Na wstępie odśpiewaliśmy Sacerdos et Pontifex, bardzo się to wszystkim spodobało, proszono o bis… Kiedy Ojciec Święty wszedł do auli zabrzmiały tysiące oklasków… Trudno było uciszyć salę. Gdy w auli zapanowała cisza i gdy Papież był obok swego tronu, chór zaczął śpiewać Tu es Petrus. Papież był bardzo wzruszony, dowiedzieliśmy się o tym od osób stojących bliżej miejsca przewodniczenia. Następnie po krótkiej przemowie Ojciec Święty Jan Paweł II dokonał poświęcenia seminarium. Na zakończenie spotkania odśpiewaliśmy Kantatę na cześć papieża «Onego dnia». Partię solową wykonali alumni – chórzyści: Mirosław Nowak, Cezary Musiał, Włodzimierz Siek. Wszystkie pieśni śpiewane przez nasz chór ubogacone były akompaniamentem al. Dariusza Sałka. Księża kardynałowie i biskupi wyrazili bardzo pozytywne opinie na temat przygotowania oprawy liturgicznej na lotnisku i śpiewu chóru alumnów w auli. Jest to dla nas miłe, albowiem możemy teraz powiedzieć, że cały trud i mozolne przygotowania nie poszły na marne”.

Prawdą jest, że wspomnianych „trudów i mozolnych przygotowań” było w historii naszego chóru jeszcze bardzo wiele. Coroczne inauguracje pracy akademickiej, obłóczyny i kandydatura w patronalną uroczystość seminaryjną Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, posługi i święcenia w radomskiej katedrze, seminaryjna wigilia, szereg obchodów związanych z działalnością Radomskiego Instytutu Teologicznego, Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego i innych uczelni Radomia, koronacje obrazów (m.in. Skrzyńsko, Czarna, Studzianna), koncerty kolęd i pieśni maryjnych, jubileusze i imieniny Pasterzy i Przełożonych, dni duszpasterskie, spotkania opłatkowe rodziców alumnów i Towarzystwa Przyjaciół Seminarium – wszystko to jest tylko jakąś cząstką olbrzymiej pracy, jaką chór seminaryjny włożył w uświetnienie najważniejszych momentów w historii naszego Kościoła radomskiego.

Aktualności

Do stałych punktów pracy chóru seminaryjnego w ostatnim czasie należą odbywające się dwa razy w tygodniu próby: we wtorki (próba w głosach) i w czwartki (w całości). Schola spotyka się w zależności od potrzeby.

W czasie codziennych Mszy świętych przygotowaniem muzyki i śpiewu zajmują się kantorzy i organiści.

Kantor: Bartosz Janik (rok V) wicekantor :  Krzysztof Goworek (rok III)

Organista:  Marcin Dębowski (rok IV)