Jednym z siedmiu sakramentów w Kościele katolickim jest sakrament kapłaństwa, który zawiera trzy stopnie: diakonat, prezbiterat oraz episkopat, popularnie nazywany sakrą biskupią. Alumni naszego seminarium przyjmują święcenia diakonatu po V roku formacji wchodząc tym samym w grono celibatariuszy i osób duchownych. Według Dziejów Apostolskich (Dz 6, 1-6) apostołowie wybrali siedmiu mężczyzn, cieszących się mądrością i dobrym imieniem, do pomocy przy rozdawaniu jałmużny i posługi stołu. W obrzędzie święceń biskup wkłada na kandydata ręce, ale jeszcze nie dla kapłaństwa, lecz dla posługi. Diakoni nie są powoływani, by zastępować kapłanów, ale po to, aby ich wspierać.

W jaki sposób rozpoznać diakona? Najłatwiej po stule. Diakoni, w odróżnieniu od księży ubierają stułę ukośnie, na kształt szarfy, opadającą z lewego ramienia na prawy bok. W czasie Eucharystii są ubrani także w dalmatykę, strój, który różni się od kapłańskiego ornatu. Tak jak księża, diakoni modlą się Liturgią Godzin (brewiarz). Mogą także głosić homilię, przewodzić obrzędom pogrzebu (w kaplicy i na cmentarzu), udzielać chrztu oraz błogosławić związki małżeńskie. W czasie Eucharystii do nich należą słowa Przekażcie sobie znak pokoju, oraz Idźcie w pokoju Chrystusa. Mogą także poświęcić dewocjonalia.