Formacja ludzka

5

Formacja ludzka jest fundamentem całej formacji kapłańskiej (Jan Paweł II, Pastores dabo vobis, 43). Przyszły kapłan powinien być osobą dojrzałą, wewnętrznie zintegrowaną, która odzwierciedla i odbija w sobie ludzką dojrzałość Jezusa Chrystusa. Formacja ludzka jest szczególnie ważna ze względu na ludzi powierzonych kiedyś duszpasterskiej trosce kapłana. Alumn powinien osiągnąć odpowiednią dojrzałość osobową i charakteryzować się takimi cechami, które ułatwiają otwarcie się na ludzi, dialog z nimi, a także budowanie zaufania i przyjaźni. Formacja ludzka obejmuje „wychowanie do umiłowania prawdy, do prawości i rzetelności, do szacunku wobec każdej osoby, do poczucia sprawiedliwości, do wierności danemu słowu, do prawdziwego współczucia, do konsekwentnego postępowania, a zwłaszcza do zrównoważonego sądu i zachowania” (Pastores dabo vobis, 43). Rozwija umiejętność oceniania rzeczywistości przez pryzmat dobra wspólnego, ponieważ alumn powinien „umieć eliminować ze swego życia elementy egoizmu i samotnictwa oraz rezygnować z własnej woli i szukać dobra bliźnich” (Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis, 46).