„Witaj święta i poczęta niepokalanie…”

nab1
Błogosławieństwo ikoną Matki Bożej. W piątek nabożeństwu przewodniczył ks. Jacek Mizak

Ósmy grudnia to w naszym seminarium wyjątkowy dzień. Tego dnia obchodzimy uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. To także nasze święto patronalne. Alumni trzeciego roku przyjmują strój duchowny, natomiast na piątym roku nasi bracia wyrażają gotowość przyjęcia święceń diakonatu i prezbiteratu.

Tradycyjnie na kilka dni przed obchodami tej uroczystości na wieczornych modlitwach w sposób szczególny oddajemy cześć Maryi. Ona już od momentu poczęcia została obdarzona szczególną łaską – została zachowana od grzechu pierworodnego, dziedziczonego przez nas wszystkich. Dlatego też zachwycamy się Jej pięknem śpiewając: „Tota pulchra es Maria…”

nab2
Uroczyste nieszpory

Cała piękna jesteś, Maryjo,
i zmazy pierworodnej nie ma w Tobie.
Tyś chwałą Jeruzalem.
Tyś weselem Izraela, o Maryjo!
Tyś chlubą ludu naszego,
Tyś orędowniczką grzeszników,
o Maryjo, o Maryjo,
Panno najroztropniejsza!
Matko najdobrotliwsza,
módl się z nami,
przyczyniaj się za nami,
do Pana naszego Jezusa Chrystusa!

Tradycja tego śpiewu została zapoczątkowana przez sługę Bożego biskupa Piotra Gołębiowskiego, ówczesnego ojca duchownego w sandomierskim seminarium, który przebywając w czasie Adwentu w Rzymie usłyszał po raz pierwszy te słowa. Tak bardzo mu się spodobały, że postanowił przywieźć do Sandomierza tekst i melodię, aby modlić się razem z klerykami. Wraz z utworzeniem radomskiego seminarium ta tradycja została „przeniesiona” do Radomia.

kar
Melodię Akatystu na organach piszczałkowych zagrał dk. Dawid Karaś

Drugiego dnia przed śpiewem „Tota pulchra” odbyło się nabożeństwo z obrzędem duchowej adopcji dziecka poczętego. W tym roku to zobowiązanie zostało przyjęte przez czternastu członków naszej wspólnoty. Przyrzekając modlitwę różańcową codziennie przez dziewięć miesięcy, każdy z nich pomaga chronić od chwili poczęcia jedno dziecko, znane tylko Bogu, aby dzięki wstawiennictwu Matki Bożej nie dopuścić do aborcji.

Siódmego i ósmego grudnia przez naszą scholę śpiewany jest Akatyst ku czci Bogurodzicy. Jest to starożytny hymn liturgiczny, używany w liturgii Kościoła bizantyjskiego. Jego nazwa pochodzi od sposobu wykonywania. Grecki czasownik „kathidzen” odpowiada polskiemu bezokolicznikowi „siedzieć”. Litera „A” oznacza negację. Ten śpiew jest zawsze wykonywany na stojąco. Akatyst można podzielić na dwie części. Pierwsza część przedstawia sceny z życia Maryi – od momentu Zwiastowania do Ofiarowania Jezusa w Świątyni.

Część druga opisuje boską i ludzką naturę Chrystusa oraz dziewictwo Maryi a także nadprzyrodzone skutki przyjścia Jezusa na ziemię. Rozum ludzki nie jest w stanie zgłębić tej kwestii. Do tego potrzebna jest nasza wiara.

Oto fragment Akatystu (Ikos I):

kost
Scholą dyrygował dk. Karol Kostecki

Witaj, przez którą jaśnieje radość,
Witaj, dla której klątwa odpuszczona,
Witaj, która Adama podnosisz z upadku,
Witaj, która od łez uwalniasz Ewę,
Witaj, o wysokości, pojęciom ludzkim niedostępna,
Witaj, głębino nawet anielskim okiem niezbadana,
Witaj, bo jesteś tronem Króla,
Witaj, bo dźwigasz Tego, co wszystkie dźwiga rzeczy,
Witaj, gwiazdo Słońce nam ukazująca,
Witaj, łono Boskiego wcielenia,
Witaj, przez którą stworzenie się odnawia,
Witaj, przez którą Stwórca dzieckiem się staje.

Maryja, będąc Matką Kapłanów, towarzyszy nam alumnom każdego dnia. A my z dziecięcą ufnością miłując i czcząc Najświętszą Maryję Pannę, którą Jezus Chrystus, umierając na krzyżu, dał uczniowi, więc jednocześnie także i nam, za matkę, powierzamy Jej czas naszej formacji seminaryjnej.