Każdy 8 grudnia jest wyjątkowym dniem dla wspólnoty radomskiego Seminarium ze względu na przypadające tego dnia Święto Patronalne. Wtedy to Kościół obchodzi uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, wspominając, że Bóg wybrawszy od wieków Maryję na Matkę swojego Syna, zachował Ją od wszelkiej zmazy grzechu i obdarzył pełnią łaski, by mogła dzięki temu stać się godnym przybytkiem Wcielonego Słowa.
Ważność i wyjątkowość tego dnia domaga się odpowiedniego przygotowania, przede wszystkim od strony duchowej. W Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu to przygotowanie rozpoczyna się już 4 grudnia. Począwszy od tego dnia, przez pięć wieczorów seminaryjna kaplica staje się miejscem szczególnych nabożeństw ku czci Matki Bożej. Porządek tej wyjątkowej modlitwy wygląda następująco:
- 4 grudnia rozbrzmiewa śpiew Litanii do Najświętszej Maryi Panny zwanej Litanią Dominikańską, odmawianej w czasie utrapienia, należącej do średniowiecznych litanii, sięgających początkami XII wieku,
- 5 grudnia następuje modlitwa dziesiątką różańca,
- 6 grudnia sprawowane są Nieszpory o Najświętszej Maryi Pannie wraz z podjęciem Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego,
- 7 i 8 grudnia wybrzmiewa śpiew podzielonego na dwie części Akatystu (Akathistos) – starożytnego hymnu liturgicznego Kościoła bizantyjskiego. Jego nazwa pochodzi od sposobu wykonywania. Grecki czasownik „kathidzen” odpowiada polskiemu bezokolicznikowi „siedzieć”. Litera „a” oznacza zaprzeczenie. Ten śpiew jest zawsze wykonywany na stojąco. Akatyst jest nabożeństwem składającym się z pieśni pochwalnych, modlitw ku czci Chrystusa, Najświętszej Maryi Panny i świętych. Według powszechnej opinii jest najstarszym, a zarazem najpiękniejszym hymnem chrześcijańskim. Ma on charakter wschodniej modlitwy medytacyjnej i wprowadza wiernych w adorację tajemnic wiary. Stanowi on pochwałę Wcielenia, oddając jednocześnie cześć Matce Wcielonego Słowa. Treść hymnu koncentruje się wokół tematu obecności Maryi w tajemnicy Jezusa Chrystusa – Słowa Wcielonego oraz Jego Ciała – Kościoła.
Oprócz wymienionych modlitw charakterystycznych dla tych poszczególnych dni, każdego wieczoru zgromadzeni na nabożeństwie oddają cześć Niepokalanej przez śpiew Pieśni Maryi – Magnificat (Uwielbiaj duszo moja sławę Pana mego), diakon wykonuje hymn Tota pulchra es Maria (Cała piękna jesteś, Maryjo), którego tekst odpowiada antyfonom II Nieszporów Uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, a mieszkający w seminarium księża głoszą kazanie wyjaśniające przymioty Matki Bożej oraz Jej rolę w historii zbawienia.
Święto Patronalne jest bardzo podniosłym i uroczystym dniem we wspólnocie radomskiego Seminarium. Wtedy to w sposób szczególny powierzamy Niepokalanej Matce Kościoła nasz dom – wszystkich, którzy go stanowią i będą w przyszłości go tworzyć.
Matko naszego Boga i Pana, i Matko nasza, oddajemy Ci się bez zastrzeżeń!
al. Krzysztof Goworek, rok II