W ciągu roku akademickiego są dni wyciszenia, należą do nich dni skupienia i rekolekcje. Tradycyjnie w pierwszych dniach października po przyjeździe, alumni odbywają swoje pierwsze powakacyjne skupienie formacyjne. Tegoroczna refleksja nad wędrówką narodu wybranego do Ziemi Obiecanej była tematem wiodącym. Ojciec duchowny Ks. Grzegorz Tęcza ukazywał poszczególne etapy wędrówki jako analogię życia duchowego człowieka. Każdy dzień skupienia rozpoczyna się w sobotę wieczorem i kończy w popołudniowych godzinach w Niedzielę. Te kilka godzin wyciszenia są okazją do odkrycia na nowo tego co Bóg do mnie mówi, podczas konferencji, modlitwy, adoracji czy Eucharystii.

W  konferencjach Ojciec wracał również do czasu wakacji ,,pójdźcie wy sami na miejsce pustynne i odpocznijcie nieco” (Mk 6,30-34). Czy doceniam odpoczynek? –  pytał w jednej z konferencji. Czas wolny, to część naszego życia, część naszego dnia. Potrzeba człowiekowi przemyślanego odpoczynku. Stawiając pytanie czym dla nas jest odpoczynek udzielił odpowiedzi słowami poety Cypriana Kamila Norwida iż: ,,odpocząć, to znaczy począć się na nowo”. To jest piękno odpoczynku i czasu wakacji, doświadczenie powrotu do źródła i odkrycia że wszystko w moim życiu dzięki łasce Jezusa.

Na zakończenie dnia skupienia w ostatniej konferencji tuż przed wspólną modlitwą Koronką do Bożego Miłosierdzia, Ojciec rozwinął wątek oślicy i Balaama z Księgi Liczb. Tylko Bóg ma moc, którą potrzeba nam zobaczyć. Czasem w prostych znakach, w pokorze i posłuszeństwie dnia codziennego, odkryć że wierna służba Bogu jest najlepszą drogą człowieka. Pan Bóg krok po kroku realizuje swój plan, wchodzi w historię człowieka w sposób konkretny, w odpowiedzi człowiek powinien bardzo spokojnie, rozeznawać i odczytywać co Bóg do niego mówi, choć to nie łatwe zadanie to jednak jedyne właściwe. Kończąc dzień skupienia ojciec duchowny mówił: ,, Izrael był narodem wybranym, ale Kościół jest tym nowym ludem w którym dusza ludzka jest oblubienicą Chrystusa. Bóg we mnie ma umiłowanie, Ciebie miłuję”.