Minęło już 28 lat, od czasu wizyty papieża św. Jana Pawła II w Radomiu. Podczas tego niezwykłego wydarzenia, Ojciec Święty celebrował Msze Świętą na radomskim lotnisku czy też przejeżdżał ulicami miasta. Tamten dzień był wyjątkowy również i dla Wyższego Seminarium Duchownego, ponieważ Papież, poświęcił ten budynek w którym klerycy przygotowują się do kapłaństwa. Na kleryckim refektarzu odbył się obiad, po którym Jan Paweł II odpoczywał w jednym z mieszkań seminaryjnych – dziś mieści się tam „Pokój Papieski” z licznymi pamiątkami tej papieskiej wizyty

We wtorek, 4 czerwca 2019 roku w kolejną rocznicę tego wydarzenia alumni naszego seminarium udali się do katedry na Mszę Świętą, której przewodniczył Biskup Radomski Henryk Tomasik, z okazji 28 rocznicy pobytu rodaka – św. Jana Pawła II w Radomiu. Obecny był również biskup pomocniczy diecezji – ks. bp Piotr Turzyński. W Eucharystii uczestniczyło liczne gremium kapłanów i świeckich.

W homilii Ordynariusz mówił o Jezusie budującym mosty między ludźmi a Ojcem. Przedstawił Chrystusa jako wzór łączności z Ojcem zatroskanego o zbawienie każdego człowieka. Ksiądz biskup nawiązując do czytań mszalnych przedstawił św. Jana Pawła II jako człowieka, który  umiał połączyć ludzi z Bogiem. Święty rodak pokazał, że są 2 skrzydła dzięki którym człowiek poznaje Boga – jest to wiara i rozum. Tak też nazywa się encyklika Papieża – z łac. Fides et ratio, którą napisał w 1998 roku. Na tych tytułowych skrzydłach powinniśmy się równomiernie utrzymywać, ponieważ rozum pomaga uwierzyć, a wiara pomaga zrozumieć. Na zakończenie Mszy Świętej Ordynariusz udzielił błogosławieństwa wszystkim zebranym relikwiami naszego Papieża

Faktem mówiącym o tym, że Seminarium nie zapomina o osobach, które przyczyniły się do powstania gmachu, jest wybudowany pomnik poświęcony Ojcu Świętemu z napisem „WDZIĘCZNOŚĆ I ZOBOWIĄZANIE” – dwa zwykłe słowa, lecz jak wymowne i nasiąknięte ogromnym przesłaniem. Warto również wspomnieć o tym, że Papież w seminarium zapowiedział swoją adhortacje apostolską o formacji kapłańskiej „Pastores dabo vobis”. Trzeba być wdzięcznym za tamten dzień, bo trudno by taki, czy podobny miał się kiedyś powtórzyć. Jednocześnie zobowiązuje do stałego formowania się na drodze powołania do kapłaństwa naszych kleryków, oraz wzrostu duchowego już wyświęconych księży.

al. Artur Spasiński, rok III

FOTO: GOŚĆ RADOMSKI AVE