Pełnoletnia dobroć

,,Więcej szczęścia jest w dawaniu , aniżeli w braniu”

~ Dz 20, 35 ~

Na przełomie listopada i grudnia wspólnota Wyższego Seminarium Duchownego, jak co roku włączyła się w finał ogólnopolskiej akcji ,,Szlachetna Paczka”. W tym roku, odbywa się już po raz osiemnasty. Ten czyn jest bezpośrednią pomocą rodzinom w trudnej sytuacji materialnej. Obdarowani otrzymują zwykle produkty codziennego użytku, na które często brakuje z budżetu domowego. Tegoroczna pomoc od alumnów i wykładowców trafiła do ubogiej rodziny z Radomia. Ciężkie doświadczenia i zmagania z przewlekłą chorobą sprawiły, że większość funduszy pięcioosobowej rodziny przeznaczana jest na lekarstwa i opiekę medyczną. Rodzina ta utrzymuje się z jednej pensji, emerytury i zasiłku rodzinnego, i opiekuńczego. Po odliczeniu wszystkich kosztów utrzymania i pozostałych wydatków, na życie zostaje około 382 zł na osobę miesięcznie. Skromna, pobożna, kochająca się rodzina, wyróżniająca się czułością i wrażliwością to opis pasujący do naszych tegorocznych obdarowanych. Największą potrzebą rodziny była pralka, ponieważ stara była już mocno zużyta i nie miała funkcji wirowania, co znacznie utrudniało normalne funkcjonowanie przy chorym na miażdżycę i demencję seniorem rodu. Zaangażowanie kleryków w to przedsięwzięcie było pełne i bardzo aktywne. Wielu alumnów pragnąc wspomóc rodzinę, przeznaczyło ofiary  do zbiórki pieniężnej. Zakupiono też produkty niezbędne w gospodarstwie domowym, zarówno produkty chemiczne – środki czystości jak i artykuły spożywcze, które pozwolą zaoszczędzić domowy budżet i sprawią, że rodzina będzie mogła przeżyć święta w spokojnej rodzinnej atmosferze. Największym przedsięwzięciem był zakup nowej pralki, ale i ten cel został osiągnięty. Dzięki wzmożonej hojności i ofierze braci i księży profesorów, udało się pomóc rodzinie, która mimo przeciwności losu i ciężkiej sytuacji materialnej nie poddaje się, i głęboko wierzy w ludzką dobroć, a swoją postawą może być wzorem wytrwałości dla innych.  Najlepszą zapłatą za uczynione dobro była radość obdarowanej rodziny, gdyż „więcej szczęścia jest w dawaniu, aniżeli w braniu”.

 

al. Adrian Tomalski, rok I