Dnia 9 czerwca nasze seminarium przeżywało kolejną wielką uroczystość – jedenastu braci z V roku przyjęło święcenia diakonatu. Jest to kolejny stopień w drodze do kapłaństwa. Na uroczystej jutrzni, w kaplicy seminaryjnej, kandydaci złożyli uroczyste wyznanie wiary, w którym wyznali, że będą zachowywać i nauczać prawd podawanych przez Kościół za dogmaty wiary. Zobowiązali się do przestrzegania celibatu, posłuszeństwa oraz do codziennego odprawiania Liturgii Godzin.

Liturgia święceń rozpoczęła się o godzinie 10.00 w radomskiej katedrze. Zgromadzeniu przewodniczył bp Piotr Turzyński. Obecny byli bp Adam Odzimek oraz ks. rektor Jarosław Wojtkun wraz ze wspólnotą seminarium. Licznie stawili się także księża, rodziny oraz przyjaciele wyświęconych. Po przedstawieniu kandydatów do święceń ks. bp Piotr Turzyński wygłosił homilię, w której wskazał, że powołanie zaczyna się w domu rodzinnym i wspólnocie parafialnej. W seminarium następuje etap rozeznania Bożego wezwania i uczenia się słuchania głosu Boga.

Biskup zachęcił diakonów do wybrania swojego kształtu służby. Wspomniał o etosie polskiego kapłana, oddanego całkowicie powierzonym sobie ludziom. W czasach II Wojny Światowej wielokrotnie kapłani wykazywali się bohaterską postawą: „byli kapelanami w wojskach partyzanckich, jechali razem z ludźmi na Syberię, niektórzy po prostu nie chcieli ich zostawić. Mówili, że nie wolno załamywać rąk”. Przywołana została sylwetka ks. prałata Marcelego Prawicy, który przez wiele lat pracował w Zambii. Nie miał niczego dla siebie, a jego dom był zawsze otwarty. Nigdy nie denerwował się, gdy był okradany, ponieważ uważał, że złodziejowi widocznie to było potrzebne. Kiedy jeździł do miasta zdarzało się, że wracał bez spodni, w samej albie, ponieważ oddawał je biedakom.

Po homilii nastąpiła dalsza część liturgii święceń. Po odśpiewaniu Litanii do Wszystkich Świętych nowo wyświęceni diakoni założyli stuły opadające na prawy bok oraz dalmatyki.

Na koniec Mszy diakoni podziękowali wszystkim za troskę i miłość, której doświadczali w swoim w życiu. Tę wdzięczność, w imieniu wszystkich współbraci wygłosił dk. Wojciech Jończyk. Po zakończeniu liturgii w katedrze nowi diakoni rozjechali się do swoich rodzinnych parafii, gdzie następnego dnia wygłosili homilie.

Krzysztof Zając, rok I

 

ZOBACZ GALERIĘ Z TEGO WYDARZENIA: