Któż nie lubi powrotów do miejsc, w których się wychowywał ? Wyższe Seminarium Duchowne w Radomiu dla wielu pokoleń księży stało się drugim domem, w którym formowali się, kształcili, by stać się sługami Boga i ludzi.

Także tegoroczni neoprezbiterzy, wyświęceni na kapłanów w ubiegłą sobotę, 29 maja powrócili do miejsca dojrzewania ich powołania kapłańskiego. Po 6 latach spędzonych w murach radomskiego seminarium, z wielką radością stanęli oni przy ołtarzu w seminaryjnej kaplicy, by dla całej wspólnoty celebrować Mszę Prymicyjną.

Przewodniczył jej ks. rektor Jarosław Wojtkun, obecni byli także księża wychowawcy i profesorowie, a także bracia klerycy. Na początku liturgii ks. rektor przywitał młodych kapłanów i życzył im, by byli dla ludzi, do których zostaną posłani, ojcami, na wzór o. Marcelego Prawicy – misjonarza diecezji radomskiej, zmarłego w ubiegłym roku, „legendy afrykańskich misji”.

Homilię w czasie tej Eucharystii wygłosił opiekun roku nowo wyświęconych księży – ks. prefekt Paweł Gogacz.

Pod koniec Mszy świętej alumni roku I wręczyli neoprezbiterom upominki. Życzenia w imieniu alumnatu złożył dziekan najmłodszego rocznika al. Bartosz Fijałkowski. Podziękował on nowo wyświęconym kapłanom za czas spędzony wspólnie w seminarium, a także życzył wielu łask Bożych na każdy dzień kapłańskiego życia.

Po zakończonej Eucharystii neoprezbiterzy udzieli wszystkich zebranym prymicyjnego błogosławieństwa.

Patryk Korcz, rok I

 

ZOBACZ GALERIĘ Z TEGO WYDARZENIA: