Bóg się rodzi, moc truchleje,
Pan niebiosów obnażony.

Ogień krzepnie, blask ciemnieje,
Ma granice nieskończony.
Wzgardzony okryty chwałą,
Śmiertelny Król nad wiekami.

Słowa Pieśni o Narodzeniu Pańskim Franciszka Karpińskiego, znanej pod tytułem Bóg się rodzi, niezwykle pięknie ukazują moment Bożego Narodzenia, który wpisał się w historię zbawienia. Ze świętami Bożego Narodzenia niewątpliwie każdemu Polakowi kojarzy się rodzinna wieczerza wigilijna. Wspólnota seminaryjna to również jedna, wielka rodzina, ponieważ wszyscy są dla siebie braćmi. Dlatego też w środę 21 grudnia 2016 r., jak co roku przed wyjazdem do domu na święta, klerycy Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu wraz z Księżmi Biskupami oraz księżmi profesorami zasiedli do wspólnej wieczerzy wigilijnej. Poprzedziła ją uroczysta Msza Święta pod przewodnictwem Księdza Biskupa Ordynariusza Henryka Tomasika. Pasterz naszej diecezji modlił się w intencji naszej Ojczyzny, aby stała się przestrzenią wzajemnego poszanowania i prawdziwą wspólnotą serc zatroskanych o wspólne dobro. W homilii wygłoszonej przez Księdza Biskupa Piotra Turzyńskiego, dało się słyszeć wołanie Ojców Kościoła, m. in. św. Ambrożego, a także Orygenesa. Ojcowie ci mówili o duszy, że jeśli wierzy, to staje się Matką Zbawiciela. Bardzo aktualne na ten czas stały się słowa Ojców, ponieważ, jak powiedział bp Piotr Turzyński – Modlimy się o to, by każda polska dusza stała się Matką Zbawiciela. Ksiądz biskup wspomniał również o bardzo ważnym fakcie – Chrystus ponownie przychodzi na świat rodząc się w ludzkich sercach, w każdym indywidualnie. Przypomniał też prawdę, która dzisiaj jest często przez ludzi zapominana – Jezus nikogo nie wyrzuca z szopki – Jezus nikim nie gardzi.

Po Mszy świętej wszyscy zgromadzili się w seminaryjnym refektarzu, by tam połamać się opłatkiem, złożyć sobie świąteczne życzenia i wspólnie zasiąść do wigilijnego stołu.

Krystian Wieteska, rok II