Rocznica śmierci bp. Edwarda Materskiego

Bardzo ważna w życiu chrześcijanina jest modlitewna pamięć o zmarłych. Właśnie mija trzecia rocznica śmierci biskupa Edwarda Materskiego, pierwszego biskupa radomskiego, twórcy i budowniczego naszego seminarium.

Na świat przyszedł 6 stycznia 1923 r. w Wilnie. Święcenia kapłańskie przyjął 20 kwietnia 1947 r.; biskupem pomocniczym kieleckim został mianowany 29 października 1968 r., a sakrę biskupią przyjął 22 grudnia 1968 r. Od 28 marca 1981 r. był biskupem sandomierskim, od 3 października 1981 r. – biskupem sandomiersko-radomskim, a od 25 marca 1992 r. do 28 czerwca 1999 r. – pierwszym biskupem radomskim. W latach 1966-1988 był wykładowcą katechetyki formalnej w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, był także przewodniczącym Komisji Episkopatu Polski ds. Wychowania Katolickiego. Otrzymał tytuł honorowego obywatela kilku miast: Radomia (1996 r.), Skarżyska-Kamiennej (1997 r.) i Chmielnika (2001 r.). W 2007 r. został odznaczony przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Biskup Edward Materski przyczynił się do powrotu katechezy do polskich szkół. Zorganizował wizytę papieża Jana Pawła II w Radomiu w 1991 r., i był to, jak sam wspominał, jeden z najważniejszych dni jego życia. Z inicjatywy biskupa Materskiego została utworzona diecezja radomska, Wyższe Seminarium Duchowne w Radomiu oraz 116 nowych parafii. Był promotorem kultu Matki Bożej Ostrobramskiej i pomysłodawcą budowy sanktuarium w Skarżysku-Kamiennej. Szerzył kult św. Kazimierza, który został patronem miasta Radomia i diecezji. Przyczynił się do powstania bazyliki na radomskim Zamłyniu, poświęconej temu świętemu. W diecezji powołał do istnienia katolicką organizację charytatywną „Caritas”, radio katolickie oraz tygodnik AVE.

Bóg wezwał do siebie biskupa Edwarda Materskiego 24 marca 2012 r., czyli w przededniu rocznicy utworzenia diecezji radomskiej.

Podajemy link do filmu poświęconego osobie biskupa Edwarda Materskiego. Zawiera on więcej szczegółów z jego życia i wypowiedzi bliskich mu osób, z którymi współpracował.

Karol Dobrasiewicz